Rozdział 12

Spojrzałam w jego oczy, które przeraźliwie unikały mojego wzroku. Pogładziłam  kciukiem jego policzki i delikatnie wtuliłam w jego tors. Nie spodziewałam się jakiejkolwiek reakcji, myliłam się. Objął mnie swymi umięśnionymi ramionami i przyciągnął jeszcze bliżej. Od naszych ciał biło ciepło, którego nie mogłam zrozumieć.  Staliśmy tam, jakby czas się zatrzymał, doskonale wiedziałam jak wiele kosztował go powrót tu. Jednak zrobił to, przywołał złe wspomnienia ...dla mnie. Chciał bym poznała jego historię. Muszę oswoić się z myślą, że teraz jestem jego i będzie tak już zawsze. Słyszałam bicie jego serca, czułam się niesamowicie bezpiecznie. 

- Tęsknisz za nią? - rzuciłam bezmyślnie i po chwili ugryzłam się w język. Boże Cassie, ale ty masz wyczucie czasu.

- Nie twoja sprawa, Cass - oho, powrót Louisa Dupka Tomlinsona! 

- Wydaje mi się, że jesteśmy razem więc to chyba też mój interes.  - wyszeptałam spuściwszy wzrok. 

- Przestań - rzekł oschle i pociągnął mnie w stronę bramy. Zaraz po wejściu do samochodu zapięłam pasy i odwróciłam wzrok w przeciwną stronę. Nie miałam zamiaru się odezwać, nie mogę okazać jak bardzo mnie zdenerwował. Pociągnęłam rękawy kurtki niżej, tak, że spoczywały na moich zziębniętych palcach. Cholera, ale piździ. Mimo, że wewnątrz działało ogrzewanie, trzęsłam się jak przy początkowych objawach padaczki.

- Zimno ci? - Nie, dlaczego tak uważasz? Kurwa jakiś ty spostrzegawczy. 

- Dam radę - wycedziłam. Jak to mam w zwyczaju, co chwila zmieniałam nieatrakcyjnie pozycję.

- Możesz przestać się wiercić? Rozpraszasz mnie.

Rzekłam ciche "przepraszam" i więcej się nie ruszyłam. Siedziałam prosto, jakby mnie ktoś przywiązał. To się nazywa moc słowa. Z każdym kolejnym, przebytym kilometrem, mijane krajobrazy zdawały się być rozpoznawalne. Szatyn westchnął głośno i przeniósł wzrok z drogi na moją osobę. Udawałam, że nie dostrzegam jego przenikliwego wzroku i uparcie wpatrywałam się w szybę. Tak trzymaj Cassie, urocza, ale niedostępna. Co ja gadam! Przecież on jest jak narkotyk dla osoby, która przeżywa głód odwykowy. Potrzeba mi go do normalnego funkcjonowania! Czemu tego wcześniej nie dostrzegłam... ?

- Czasem tak. - usłyszałam jego zachrypnięty głos, był nazbyt opanowany. O co mu chodziło? Zmarszczyłam czoło i ściągnęłam brwi w jedną, cienką linię zastanawiając się nad jego wypowiedzią. Wielki znak zapytania zawitał na mojej twarzy, podczas gdy chłopak uśmiechnął się przebiegle. - Zapytałaś czy za nią tęsknie. Więc ci odpowiedziałem.

Ooo! A więc to tak. Mimo tej obojętności, byłam w stanie dostrzec też smutek w jego tęczówkach. Serce jakby przestało bić, wstrzymałam oddech myśląc o uczuciu jakim ją darzył. 

~Louis~



Dookoła słyszałem jedynie warkot silników i piski podnieconych kobiet. Łobuzerski uśmiech nie schodził z mojej twarzy dostrzegając co raz to atrakcyjniejsze dziewczyny, który marzyły aby wskoczyć mi do łóżka. Co jakiś czas odmachiwałem poszczególnym, jednak moje myśli kręciły się wokół jednej. Kath. Czarująca, piękna i co najważniejsze MOJA Kath. Zapewne teraz kręciła się gdzieś wśród tych dzikich, rozgrzanych maszyn, które stanowiły całe jej życie. Swobodnie opierałem się o maskę samochodu czekajac na rozpoczęcie wyścigu. Blyszczace, zielone oczy pojawiły się tuż przede mną i w spokoju lustrowaly moje własne. Objąłem ją od tyłu i przyciągnąłem tak, że nasze wargi złączyły się w delikatnym pocałunku, który z każdą chwilą stawał się odważniejszy.
- Spokojnie, zachowaj siły na wieczór skarbie - powiedziała przejeżdżając kciukiem po kącikach mych ust. 
- Potraktuję to jako obietnicę kocie - rzekłem - Ale teraz musisz się już zbierać na widownie bo zaraz zaczynamy.
- Louu! - uwielbiałem kiedy tak mówiła - Pozwól mi z tobą jechać, inni tak robią! 
- Tyle razy o tym rozmawialiśmy, nie ma mowy. Nie będę ryzykować. - Skrzyżowała ręce na piersi i nadęła usta niczym kilkuletnia dziewczynka. 
- Tylko raz - teatralnie pokazała jeden palcem i spojrzała na mnie tym błagalnym spojrzeniem.
- Same z tobą kłopoty, ale zgadzam się. - nie byłem do końca przekonany czy to słuszna decyzja,jednak nie mogłem się nad tym dłużej zastanowić. W tle rozniósł się donośny głos Duka, chłopak zapowiadał zbliżający się wyścig. Czas się zabawić. 

- Uwaga! Kiedy te o to piękne panienki opuszczą na ziemi flagi wszyscy ruszają pełną parą, jasne?! - jak zwykle roześmiany Duke krzyknął do megafonu. Wszyscy zawodnicy siedzieli w swoich samochodach i wstrzymywali oddechy wyczekując startu. Kath chwyciła mnie za rękę i uśmiechnęła się pocieszająco.  3...2...1 START!
Zmieniłem bieg i z całej siły nacisnąłem pedał gazu. Maszyny ruszyły z piskiem opon, jak to zwykle bywa, wszędzie unosiły się dym oraz kurz. Ludzie wiwatowali, zero zahamowań, zero zasad i co najważniejsze zero policji. Co jakiś czas zerkałem w stronę dziewczyna, która jeszcze nigdy nie była tak szczęśliwa.  Zbliżaliśmy się do ostrego zakrętu. Dopasowałem odpowiednią szybkość, aby idealnie się zmieścić, ale zaraz ... co jest?! Kurwa, hamulec nie działa. Naciskałem go z całych sił, jednak nie zyskiwałem rezultatów. Przeklnąłem pod nosem, to koniec. Samochód zderzył się z kamiennym murem, a następnie wyleciał do przodu. Dachowaliśmy, krzyk Kath już dawno ucichł, sam byłem ledwo świadomy, wszyscy zebrali się dookoła nas. Ostatnie co dostrzegłem to Zayn próbujący otworzyć drzwi oraz Duke dzwoniący na pogotowie. Zapadła ciemność.

Jeśli ktoś zaraz tego gówna nie wyłączy to je wyrzucę przez okno do kurwy! Pikanie maszyn towarzyszyło mi od momentu obudzenia. Na krześle tuż obok mnie siedział mulat próbujący mnie uspokoić.
- Zayn nie pierdol tylko powiedz gdzie Kath! - krzyknąłem i spróbowałem wstać, jednak na marne. Wszystko mnie bolało, żebra miałem owinięte bandażem. 
- Louis, nie mogliśmy nic zrobić, przykro mi. - o czym on mówi?! - Kath nie żyje.
Świat stanął w miejscu, przed oczami stanęły mi zdarzenia ostatniej nocy. Wiedziałem, żeby jej ze sobą nie zabierać!
- C-co tam się stało?!
- Ktoś źle zamontował hamulec. To zapewne ten gość z 6 dzielnicy. - wyrecytował przez zacisnięte zęby.
- Zabije go kurwa! - warknęłam - Puść mnie Zayn!
- Właśnie dlatego cię nie puszczę! Nie chcę żebyś zrobił jakieś głupstwo! Moi kumple mają się nim zająć. Jest jeszcze jedna sprawa. Policja przyjechała razem z pogotowiem. Zamknęli tor, odebrali samochody, łącznie z twoim i wszystko wskazuje na to, że będziesz mieć rozprawę. 
- W dupie to mam, w dupie. - odwróciłem wzrok w stronę poduszek. Nie mogę bez niej żyć.

- Jesteśmy Cass. - powiedziałem i zgasiłem silnik. Staliśmy na podjeździe pod jej domem. Dziewczyna odpięła pasy i wysiadła po czym odwróciła się w moją stronę. 
- Może wejdziesz?  -zapytała i lekko się uśmiechnęła. Wypuściłem głośno powietrze i przytaknąłem głową.

~Cassie~

Zaprowadziłam Tomlinsona do swojego pokoju, mieliśmy ogromnego farta, że Abbie była na jakieś imprezie. Chłopak rozsiadł się na łóżku, ale ja zdjęłam z siebie kurtkę. Nim zdążyłam pomyśleć Lou wyciągnął w moją stronę dłoń. Wahając się objęłam ją. Zmusił mnie bym usiadła na nim okrakiem. Byłam niewyobrażalnie skrępowana. Wzdrygnęłam się gdy dotknął ustami płatka  ucha. Zszedł niżej i ucałował jeden z moich obojczyków, a następnie powrócił do pieszczenia szyi. Wydobyłam z siebie cichy jęk czując wciąż wzrastającą przyjemność. Louis zauważył to i uśmiechnął się delikatnie - takiego go lubiłam. Ciepłego i opiekuńczego. Zamruczał cicho gdy przez przypadek dotknęłam jego krocza. Jego pocałunki stawały się co raz bardziej zażarte. Chwyciłam za jego kasztanowe włosy i ścisnęłam je lekko. Schyliwszy się wtuliłam w zagłębienie szyjne Tommo. Czując, że sprawy przybierają jednoznaczny obrót, pchnęłam go lekko dzięki czemu położył się. Wsadziłam dłonie pod materiał jego koszulki i jeździłam nimi po wyrzeźbionym brzuchu. Oboje pojękiwaliśmy wymieniając się całusami. 

Po chwili drzwi mojej sypialni otwarły się. Co jest kurwa?! Oderwałam się od chłopaka i zerknęłam do tyłu. W progu stała zszokowana Abbie. Szybko zamknęła usta i opuściła pomieszczenie rzucając głośne "przepraszam" Wiedzę, że obie mamy wyczucie czasu. Louis odstawił mnie na ziemię i uklęknął przede mną.

- Jeszcze do tego wrócimy - powiedział a po chwili już go nie było.

_________________________________________________________________

To znowu ja! Cóż dziwnego, jestem jedyną autorką tego opowiadania XD

Właśnie mam imprezę urodzinową, ale musiałam dodać nowy rozdział :D

Jak widzicie - Lassie ( podłapałam od kilku osób xd) są coraz bliżej! <3

Mam nadzieję, że się podoba i nie przeciągając dłużej - do następnego!

AHA..

Nowy szablon! Nowa zakładka "spam" , ależ nowości!

Jesli ktoś ma problem z szablonem, niech spróbuje zmniejszyć ekran ( w ustawieniach przeglądarki)

Buziaczki ;**