Rozdział 19

- Abbie, powiedz, co jest ze mną nie tak?! - wykrzykiwałam pojedyncze słowa leżąc na kolanach przyjaciółki. Blondynka głaskała mnie po plecach. 
- Z tobą? Ależ nic kochana! Ale jeśli chodzi o tego dupka to mogłabym napisać książkę pod tytułem "1001 powodów, dla których z Tomlinsonem jest coś nie tak" - jej słowa są takie...pokrzepiające.
Nie płakałam, może było to spowodowane dużą ilością alkoholu płynącą w moich żyłach, bądź też dużymi lodami czekoladowymi zjedzonymi wcześniej, ale nawet jedna łza nie spłynęła po mojej twarzy.
 Na dworze panował już mrok, ludzie od dawna przebywali w ciepłych domach i oglądali swoje ulubione seriale podczas gdy ja opijałam nieudany związek. 
Wspomnienie tamtych zdarzeń nadal nie chciało odejść w zapomnienie i uporczywie trzymało się w mojej pamięci. Cholera jasna. 
- Abbs, ja chyba położę się spać. - wyjaśniłam pośpiesznie i jakimś cudem wspięłam się na schody, wprost do swojego pokoju. Nie przebierając ubrań ległam na łóżku i odpłynęłam w krainie Morfeusza.

Stałam boso na idealnie zielonej trawie. Dookoła rozciągały się piękne łąki i lasy. Czy to raj? Moje długie, brązowe włosy zostały spięte w przeplatanego koka, natomiast sama odziana byłam w długą, białą sukienkę. Wszystko wyglądało tak świeżo, lekko i przyjemnie. To naprawdę raj. Z każdym kolejnym krokiem, źdźbła smyrały mnie po stopach przez chichotałam za każdym razem.

Słoneczko przyświecało, ptaszki ćwierkały, byłam taka szczęśliwa.

Zaraz, co to za dźwięk. Obróciłam się przerażona. Samochód? 

Pojazd zaparkował zaraz obok mnie, po chwili jego drzwi otworzyły się, a ja ujrzałam przystojnego, co ja gadam! Najprzystojniejszego bruneta o niebieskich oczach jaki chodził po ziemi. Zaciekawiona podeszłam bliżej. Chłopak chwycił mnie za nadgarstki i pociągnął w swoją stronę przez co opadłam bezwładnie na jego tors. Nasze spojrzenia spotkały się, poczułam dreszcze. Niebieskooki wpił się w moje usta swoimi różowymi wargami. Z każda kolejną sekundą ten delikatny pocałunek przeradzał się w bardziej zażarty i namiętny. Pięć minut i było po wszystkim. Brunet odszedł.

- Gdzie idziesz? Zaczekaj, nie zostawiaj mnie! - krzyczałam, ale mój raj zaczął się rozpadać. 

Nastała ciemność. 

Zachłysnęłam się powietrzem i uniosłam do pozycji siedzącej. Z czoła kapał mi pot, niemal słyszałam zabójcze bicie mojego serca. Co to było? Wytarłam twarz w kołdrę i spojrzałam na zegarek. Świetnie, jest już po dwunastej. Jak to możliwe, że spałam tak długo. Na kacu wszystko jest możliwe, skarbie.

Moja głowa. Auć.

Przyłożyłam palce do skroni, przez całą moja głowę przechodził pulsujący ból. 

- Nigdy więcej alkoholu.

Zeszłam po cichu na dół, Abbie jeszcze spała więc miałam cały dół dla siebie. Na stole postawiłam szklankę, do której następnie wrzuciłam aspirynę. Gorzki smak nie należał do moich ulubionych. Ba! Nie cierpiałam go. Dlatego też wypiłam ciecz tak zwanym duszkiem. Odblokowałam telefon i weszłam w białą kopertę symbolizującą nową wiadomość. 

Zasrany rządziciel. 

~*~

Siadłam na miejscu pasażera i bez słowa zapięłam pasy. Widać Louisowi też nie spieszyło się, żeby mnie powitać bo ruszył zaraz po tym jak weszłam. Prawdziwy dżentelmen.  Tomlinson jak zwykle zbyt szybko prowadził samochód i łamał 3/4 przepisów drogowych, ale co tam! Jak szaleć to szaleć. Wjechaliśmy na teraz tej samej bogatej dzielnicy w jakiej mieszka chłopak. Zaraz po zaparkowaniu w garażu mogłam stwierdzić, że nikogo oprócz nas nie będzie w domu. Brakowało jednego auta, podejrzewam, że Zayn nadal nie zakupił nowego pojazdu skoro pożycza od Lou. Gdybym go nie znała pomyślałabym, że robi to z dobroci serca! 

Usiadłam na kanapie w salonie i obserwowałam wszystkie ruchu towarzysza. Chodził w kółku pocierając dłońmi kark. Stresik? 

- Cass. Posłuchaj mnie uważnie i nawet nie waż się przerywać dopóki nie skończę jasne? -  wręcz krzyknął w moją stronę. Dlaczego jest zły?

Kiwnęłam jedynie głową i słuchałam co ma mi do powiedzenia.

- Spotkałem się wczoraj z Simonem - początek zdania, a ja juz mam ochotę się wtrącić - zaproponował mi pewien układ. To dupek bez skrupułów, chce jedynie zmierzyć się ze mną jeszcze raz. - zatrzymał się i spojrzał wprost w moje oczy. Nadal stał w dalekiej odległości ode mnie, jakby był się, że straci nad sobą panowanie. - Na torze. Mamy się jutro ścigać. 

Kiedy zapadła cisza poniosłam do góry rękę jak to robią uczniowie, a widząc zgodę w jego geście powiedziałam.

- Oszalałeś czy jesteś taki popierdolony od urodzenia?! Nie mów mi nawet, że się na to zgodzisz! - wybuchłam niczym wulkan przy erupcji.

- Muszę! Wtedy raz na zawsze wyjedzie z miasta!

 - Chcesz nawiązać układ z diabłem! Dobrze wiesz, że jak cię złapią to pójdziesz do więzienia, Louis!

-Możesz tego nie akceptować, ale już podjąłem decyzję. Biorę w tym udział dla twojego dobra! - wykrzyczał mi prosto w twarz. Ostro jest.

- Tak? W takim razie posłuchaj mnie kolego. Jeśli weźmiesz udział w tym wyścigu, z nami koniec! - przygryzłam ze zdenerwowania wargę i obserwowałam jak z sekundy na sekundę jego ciało coraz bardziej się napina. Tomlinson chwycił stojący obok wazon i rzucił nim z całej siły o ściane. Podskoczyłam przerażona i pisnęłam w duchu błagając Boga o spokój. 

- Wychodzę. - wybiegłam z domu ignorując liczne nawoływania mojego imienia. Wtedy to nie miało znaczenia. Sprawa jest prosta, jeśli Louis weźmie jutro udział w tym wyścigu - nasz związek jednogłośnie rozpadnie się.

 __________________________________________________________________

Witam ludziska <3

Po pierwsze : Co sądzicie o drugim blogu? Zainteresował was? :3

Po drugie : Co myślicie o rozdziale? :)

Kolejna sprawa, pragnę was bardzo serdecznie zaprosić na bloga mojej przyjaciółki :  KLIK  

Jest naprawdę świetny! ^.^

Drodzy przyjaciele, pragnę was poinformować, że zbliża się zebranie :(

Więc wielkimi krokami nadchodzi szlaban. Przykro mi, ale znów będzie przerwa T^T

whatever...

Do zobaczenia w następnym rozdziale, pis joł i pamiętajcie:

We're the fucking animals

PS : Opowiem wam historię mojego życia! Jestem dzisiaj w Galerii Katowickiej i widzę piękny sweterek. Był cudny, więc wbiegłam do tego sklepu, wzięłam metkę, a tam cena : 1200 zł.
Na co ja : "Z bliska jest brzydki" - rzekłam i odeszłam żałośnie. T^T