Rozdział 27

~Abbie~

Weszłam do domu, w którym panował niemiłosierny chłód. 
Co do diabła? 
Minęłam przedpokój, w którym zostawiłam torebkę i wparowałam do salonu.
I wtedy ją zobaczyłam. Siedziałam zwinięta w kłębek przy parapecie, jej twarz schowana była w dłoniach, a nogi podkulone pod brodę. Kasztanowe włosy powiewały na lekkim wietrze, kurwa, otwarte okno.
- Cassie! Możesz mi wytłumaczyć, co ty wyprawiasz?! Przeziębisz się! - wrzasnęłam i zatrzasnęłam szybę. 
Ciało dziewczyny zaniosło się szlochem, uniosłam brwi i delikatnie oparłam dłoń na jej ramieniu. Zero reakcji.
- Cass. Hej, co jest? - ok, teraz byłam lekko przerażona. Chwyciłam gruby koc i zarzuciłam go jej na ramiona, powoli przed nią uklękłam. - Chcesz się przytulić?
Energicznie pokiwała głową, objęłam ją i mocno do siebie przyciągnęłam.
- To przez Louis, prawda? Widziałam go dzisiaj przed szkołą.
- Tak. - odezwała się chrapliwym głosem. - Powiedział mi, że mnie kocha.
- To dobrze! Dobrze, prawda? - czy tylko ja nic nie rozumiem? Przecież właśnie o to się rozchodziło, chłopak nigdy wcześniej nie powiedział co do niej czuje.
Dlaczego więc Cassie umiera we łzach na parapecie? 
- Tyle tylko, że ja go odrzuciłam! - załkała, a moje oczy rozszerzyły się jeszcze bardziej. 
- Co zrobiłaś?! - wykrzyczałam. - Dlaczego?
- Bo poczułam się tak, jakby on powiedział to, tylko dlatego, żebym do niego wróciła. Nie mam pewności, że szczerze mnie kocha. 
- Dziewczyno! Gdzie ty masz mózg, bo na pewno nie tutaj - poklepałam palcem wskazujący po jej czole. - Jesteście dla siebie stworzeni, ślinisz się na samą myśl o nim. Albo ten wypadek poprzestawiał coś w twojej główce, albo jesteś szaleńczo zakochana! 
Jej wargi zacisnęły się, a oddech przystopował. Wiedziałam, że wspomina wszystkie chwile spędzone z Louisem, ich pocałunki i objęcia. 
Boże, jak ja nie rozumiem zakochanych, po co to wszystko? Po co niepotrzebnie komplikować swoje życie? 
- Abbie .. co ja mam robić? - załkała głośno. - To wszystko jest ponad moje siły. 
- Co masz zrobić? To proste, wyciągnij telefon. - chwyciłam krawędź swetra, który miała na sobie, i wyciągnęłam z niego komórkę. - Zadzwoń do niego i ..
Nagły dźwięk wydobywający się z iPhona zmusił mnie do przerwania wypowiedzi. Zmarszczyłam czoło i spojrzałam na wyświetlacz. "Kim do licha jest Zayn?" - zapytałam się w myślach, aby po chwili skojarzyć fakty. Kruczoczarne włosy, czekoladowe oczy i te usta ... idealne do całowania. To ty.
Cassie najwyraźniej nie była zainteresowana połączeniem, uparcie wpatrywała się w szybę i dom sąsiadów tuż za nią. Wzruszyłam ramionami i wcisnęłam zieloną słuchawkę.
- Telefon Cassie, mówi jej przyjaciółka.
- Cześć. - jego głos wahał się między zaskoczeniem, a zdezorientowaniem. - Możesz dać mi Cass do słuchawki? - zerknęłam na jej twarz, po której na nowo płynęły łzy.
- Że tak powiem, jest chwilowo nieosiągalna, moje towarzystwo musi ci wystarczyć. - starałam się brzmieć słodko, ale i zadziornie. - Mam jej coś przekazać. 
- Więc.. przyjaciółko Cassie..
- Abbie.
- Tak, Abbie, mógłbym cię prosić, abyś przekazała jej, że Louis jest kompletnie zdezorientowany i topi swoje smutki w alkoholu. - szerzej otworzyłam oczy, odeszłam na bezpieczną odległość i odchrząknęłam.
- Och, dobrze się składa, bo Cass traci resztki godności wypłakując sobie oczy. Tak bardzo korci mnie, żeby powiedzieć "a nie mówiłam", ale nie mogę tego zrobić. Powiedz mi, dlaczego oni są tak bardzo uparci.
- Chciałbym to wiedzieć, może .. - rzekł, a po chwili kontynuował. - Może jest jakiś sposób, żeby zaradzić temperamentowi naszej małej?
- Myślę, że butelka mocnego wina i wieczór z Bridget Jones powinien wystarczyć. - chwyciłam jabłko i odgryzłam spory kawałek.
Chłopak zaśmiał się cicho, no .. nawet śmiech ma atrakcyjny. 
- Los tej dwójki jest w twoich rękach.
- Dam radę. - zakończyłam połączenie i podbiegłam do Williams.
- Kochanie. - wyszeptałam, kładąc dłoń na zimnym policzku dziewczyny. - Zapewne nie uwierzysz gdy powiem: "wszystko będzie dobrze", ale tak właśnie będzie. Obiecuję. - ucałowałam wierzch jej dłoni. - A teraz zetrzyj te łzy i chodź się przytulić smutasie.  
Podniosła się ociężale i wpadła wprost w moje ramiona. Wiedziałam, że teraz jak nigdy potrzebuje mojego towarzystwa. Musiałam być dla niej oparciem.
- Jesteś najlepszą przyjaciółką jaką mógł podarować mi los. - wyszeptała
- I wzajemnie. Wiesz, tak się składa, że zostałam zaproszona na domówkę u Aarona Fenty. Może wybierzemy się razem? Trochę się zabawisz, uciekniesz myślami od ..niego. - rzuciłam na nią wzrokiem, na jej twarzy rósł co raz większy grymas. - No dalej! Chociaż za ten jeden wieczór zamknij w szafie Cassie-domowniczkę, a wyzwól Cassie-wariatkę. 
Jeśli mam być szczerze, sama nie miałam ochoty na głupią imprezę u tego dupka, ale zależało mi poprawie jej samopoczucia. 
-Zgoda. - westchnęła i obie ruszyłyśmy do swoich pokojów. 

Zamknęłam za sobą drzwi i wolnym krokiem zbliżyłam się do szafy, wisiały w niej rozmaite sukienki, swetry i bluzy. Przyglądając się wszystkim ubraniom, po kilku minutach zdecydowałam się na krótką, czarną sukienkę i szpilki tego samego koloru. Popsikałam włosy i lakierem i dodałam lekki makijaż. Tak Byłam gotowa. 
Na uczelni mówią na mnie "Abbie imprezowiczka" lub też "Zdzira Abbie", oczywiście jeśli ktoś użyję drugiego określenia, zaraz dostaje po mordzie.
To nie moja wina, że facecie za mną szaleją, jestem zgrabną blondynką o pełnych ustach i częstą chcicą na seks. 
Ciche pukanie do drzwi wybudziło mnie z transu, w jakim byłam.
- Proszę.
- Jestem już gotowa. - Cassie zdecydowała się na czerwoną bombkę z sercowatym dekoltem, na plecach miała długie rozcięcie. 
- Ślicznie wyglądasz.
- Ty również. - puściła mi perskie oko.
Zamówiona taksówka zatrąbiła, w pośpiechy chwyciłam torebkę i razem opuściłyśmy nasze osiedle. Podróż była spokojna i raczej cicha, z radia toczyła się wolna piosenka, której szczerze mówiąc nie zauważałam, Cass poprawiała swoje włosy, a ja ze spuszczoną głową rozmyślałam nad całym życiem. Muszę oswoić się z myślą, że cała moja przyszłość właśnie się zawaliła, zmarnowałam pieniądze rodziców i kilka lat ze swojego życiorysu. Na samą myśl, że muszę przyznać się do tego rodzicom, dreszcze przechodziły mi po plecach.
Tak, wyrzucili mnie z uczelni, zamknęli wielkie wrota do mojej kariery lekarza, co oznacza, że nie pójdę w ślady rodziców. Zapewne się mnie wyrzeczom, albo co gorsza - wydziedziczą mnie. Taki obrót spraw był do przewidzenia, nie przychodziłam na zajęcia i zawalałam egzaminy, gdyby nie dotację ze strony rodziny, skończyłabym tą przygodę już wcześniej.
- Nad czym myślisz? - zapytała brunetka. - Źle się czujesz?
- Wszystko okej. - skłamałam. To właśnie ją zawiodę najbardziej, tyle razy pomagała mi się nauczyć, choć to nie jej kierunek, usprawiedliwiała moje nieobecności, kryła przed bliskimi, po prostu nie traciła nadziei, że mi się uda. Ale zawaliłam. 
- Jesteśmy na miejscu. - surowy głos taksówkarza rozbrzmiał w pojeździe. 
Zapłaciłam odpowiednią sumę, wysiadłyśmy. Dookoła dużej posiadłości porozstawiane były liczne samochody, ludzie biegali wte i wewte, krzyczeli, śpiewali i tańczyli. Kilka z nich pływało w basenie, inni byli w domu lub na balkonie. Biba roku.
- Wchodzimy. - pokazałam masywnemu ochroniarzowi zaproszenie, a on przepuścił nas obie. Zignorowałam pytające spojrzenie dziewczyny, która dziś była moją osobą towarzyszącą. - Baw się, ale najlepiej bądź niedaleko mnie. 
Pomachałam jej i ruszyłam ku stolikowi z alkoholem, chwyciłam czysty kubeczek i wlałam do niego wódkę z sokiem cytrusowym. 
- Abbie! Jak się bawisz kocico? - odezwał się za moimi plecami właściciel domu.
- Dopiero przyszłam, ale widzę, że szykuje się dobra zabawa. 
- Moje imprezy zawsze się dobre. - zalotny uśmiech przywarł do jego twarzy, a ja przewróciłam dyskretnie oczami. - Przyszłaś z kimś?
- Z Cassie, gdzieś się wałęsa.
- Cassie na imprezie? Mam się czuć zaszczycony? - zaśmiał się. - Fajnie, że ją przyprowadziłaś, gdybyś czegoś potrzebowała, na przykład mojego towarzystwa, wołaj. - puściłam mu całusa i odwróciłam głowę, aby ukryć swoje zażenowanie. "Frajer" - przeleciało mi przez myśl.

Impreza ciągła się już kilka godzin, byłam wystarczając najebana, aby nie myśleć o uczelni i wszystkich innych problemach, zamiast tego oddałam się gorączkowym tańcom z przystojnym blondynem. Cassie nie pokazywała mi się na oczy od początku imprezy. 
- Chyba się upiłam. - o wilku mowa. 
- To dobrze. - zachichotałam i podałam jej kolejnego drinka.
- Wpadłam na genialny pomysł! - próbowała przekrzyczeć muzykę, wyczekiwałam dalszego ciągu wypowiedzi, ale dziewczyna znacząco spojrzała się na mojego towarzysza.
- Znikaj. - wycedziłam zimnym tonem do jego ucha. Posłuchał i już go nie było.
- Pojadę jutro do Louisa i przyjmę jego wcześniejsze przeprosiny. 
- No i dobrze! Kto by pomyślał, że butelka tequilli zmieni twoje nastawienie. - obie się zaśmiałyśmy i upiłyśmy kolejny łyk alkoholu.
- Która godzina? - zapytała
- Po drugiej. Spadamy? - wiedziałam, że dla niej to zbyt wiele, a skoro ma jutro odwiedzić Tomlinsona, nie może mieć zbyt wielkiego kaca.
- Yep. 

***

- Cassie! Rusz dupsko! Wyrzygaj się, napij wody i jedź do Louisa!

- Nie. - ukryła twarz po poduszką, a ja westchnęłam na tyle głośno by usłyszała.

- Wczoraj sobie coś postanowiłaś, musisz jechać, tylko w ten sposób do siebie wrócicie.

- Nie krzycz! - nasze głowy pulsowały, ale nie mogłam się poddać, choćbym miałam ją odurzyć i podrzucić pod dom Tomlinsona.

- Kochasz go? Kochasz! Łykaj aspirynę i jedź, dziewczyno!

- Co jeśli jest już za późno?! - odrzekła płaczliwym tonem, głębiej zanurzyła się w pościeli i zamilkła.

- Nie przekonasz się jeśli cały dzień spędzisz w pokoju, błagam cię! Nie zmarnuj tej okazji.

Zapanowała przerażająca cisza, od tej chwili zależał los naszej dwójki. 

- Jedź. - szepnęłam i zrzuciłam z niej kołdrę.

- Okej, ale jeśli się nie uda, zabierasz mnie na wieczne wakacje.

- Stoi, a teraz ubieraj się!

_______________________________________________

Dzień Dobry :)

Nowy rozdział - co raz bliżej końca T^T

*Nie sprawdzony, pisany na szybko.

Jeśli ktoś was śledzi mnie na TT, mógł zauważyć, że dodałam pierwszy spoiler z nowego opowiadania o Harrym - Vengeful.

Jeśli chcecie, mogą pojawiać się nowe co tydzień ;D

Nevermind.

Jako, że jest 180 obserwatorów. 

Chcę tu widzieć masę, masę, masę komentarzy.