Rozdział 28

traallalallala...scenki dla dorosłych.

Drżącymi dłońmi zapukałam do drzwi. Każda sekunda oczekiwania była jak ostrze unoszące się nad moją szyją na cienkiej nitce, kompletne tortury. 

Raz, dwa, trzy wdechy.

Zamek ustąpił, podniosłam wzrok i napotkałam jego zmęczoną i zdziwioną twarz, na której znajdował się kilkudniowy zarost. Gorąco.

Wielokrotnie otwierałam i zamykałam usta nie wiedząc co powiedzieć.

Przełknęłam ślinę, to ta chwila, jedyna szansa na naprawienie naszych stosunków. 

- Dlaczego? - spojrzałam mu w oczy, wypełnione zaskoczeniem. - Powiedz dlaczego jesteś tak wielkim dupkiem. 

Łzy spływały po mojej twarzy, a mnie brakowało siły by je zetrzeć. 

Widziałam jak chłopak walczy sam ze sobą, zmierzwił włosy i zacisnął pięść na framudze.

- Cassie. - zaczął cicho.

- Zamknij się! Teraz ja mówię. 

Mimo, że chciałam opaść w jego ramionach, nie mogłam okazać, jak bardzo mi na nim zależy. To wszystko było cholernie trudne, nienawidziłam się za miłość do niego, nasze relacje były toksyczne, oboje to wiedzieliśmy. 

- Co ty sobie myślałeś? ze rzucę ci się pod stopy przy pierwszej lepszej okazji?! Dupek! Chory dupek! - biłam Louisa pięściami po klatce piersiowej, byłam od niego o głowę niższa co tylko ułatwiało mi wykonywanie ciosów. 

 Ignorowałam strumienie łez płynę z oczy i głośnymi szlochami, chłopak obserwował mnie z żalem wymalowanym na twarzy. 

- Boże! Nienawidzę cię! - krzyknęłam nie przerywając czynności.

- Uspokój się!

Jego palce zacisnęły się na moich nadgarstkach, docisnął me drobne ciało do ściany i naparł na nie swoim. Dzieliły nas milimetry, mój oddech automatycznie przyspieszył, a oczy zaszkliły. 

- Mówisz, że mnie nienawidzisz. - mruknął do ucha przygryzając jego płatek. - A jednak tu jesteś.

Jego oddech był spokojny i opanowany, powoli przybliżył usta do moich, byłam jak w transie.

Jednocześnie tego pragnęłam, jak i za wszelką cenę chciałam uniknąć. 

Tomlinson trzymał mnie z niesamowitą siłą.

- Mam tego dość.

- Nie płacz. - zamilkłam. - Bij mnie dalej, krzycz, klnij, ale nie płacz.

- Kocham cię Louis, ale poczucie, że dla ciebie to nic nie znaczy nie daje mi żyć. 

- Co ty pleciesz? - ułożył brwi w literę V. - Kurwa, Cassie! Kocham cię jak głupi!

- Nie wierzę ci. - podniosłam wzrok i zatrzymałam go na jego torsie, tak strasznie bałam się tej sytuacji.

Palcem wskazującym chwycił mój podróbek i uniósł do góry, w ten sposób nasze spojrzenia się spotkały. Zadrżała mi dolna warga. 

- Miałaś ten sweter na sobie tamtej nocy.

Zmarszczyłam czoło i spuściłam głowę, spod odpiętego płaszcza wystawał fioletowy materiał, o który się rozchodziło.

O.

Boże.

- Co? Ty ..ty.. to pamiętasz? 

- Oczywiście, że pamiętam. - roześmiał się nerwowo. - Wtedy się poznaliśmy. 

Złączył nasze czoła, kciukiem starł wszystkie łzy i przejechał nim po policzku. 
- Louis?
- Mhm? - mruknął z zamkniętymi oczami.
- Kochaj mnie jakby nic innego się nie liczyło. - uśmiechnął się i ujął moją talię.
- Obiecuję. 
Brutalnie wpił się w moje usta, językiem rozchylił wargi i wtargnął do środka. Rozkoszując się tą chwilę zarzuciłam mu ręce na szyję. Biło od nas wzajemne ciepło. 
Euforia we mnie buzowała, miałam wrażenie, że teraz będzie już tylko lepiej. W końcu nadszedł chwalebny dzień. 
- Całujesz lepiej niż zapemiętałam. - moja głowa znalazła swoje  miejsce w zagłębieniu jego szyi.
- To patrz teraz.
Przejechał nosem wzdłuż moich kości policzkowych, mimowolnie westchnęłam, gdy złożył mokry pocałunek na podbródku.
- Wejdźmy do środka. - otworzył drzwi. - Zapraszam.
Postawiłam pierwszy krok, Louis pochwycił mnie w ramiona i pobiegł do góry. Głośno pisnęłam, ale pozwoliłam się zanieść na piętro, wprost do jego pokoju.
Delikatnie ułożył mnie na pościeli i ściągnął swój t-shirt. 
O dobry Boże.
Podniecenie rozbłysło w jego tęczówkach, zbliżył się i usiadł na mnie okrakiem.
Mocno wpiłam mu się w usta, namiętność tego pocałunku biła na kilometr.
Nie przerywając pieszczot zsunął jego jeansy. Stał przede mną z głupkowatym uśmiechem, w samych bokserkach, eksponując pokaźne wybrzuszenie. 
Chłopak przeniósł rozgrzane wargi na mój obojczyk i kierował się niżej. Od biustu, przez brzuch,  aż do ud, które delikatnie rozszerzył.  
Westchnęłam cicho i przygryzłam wargę. 
- Śniłem o tym każdej nocy. - ściągnął moją bluzkę, rozpiął także biustonosz. 
- Louis. - wychrypiałam drżącym głosem. - Zrób to. 
Usłyszałam cichy, męski śmiech.

Językiem jeździł po twardych już sutkach, w tym czasie jęczałam cicho i wiłam się pod jego ciężarem. Nie był zadowolony z mojego ubrania, nie na długo.
Odpiął guzik moich spodni i zrzucił je z nóg, w zęby pochwycił koronowy materiał majtek i powoli ściągnął je na dół. Droczył się.
Wiłam się z podniecenia, a Louis czerpał z tego niemałą satysfakcję.
- Taka piękna. - rzekł do siebie, a ja oblałam się rumieńcem. - Uwielbiam sposób w jaki reagujesz na komplementy. - Kciukiem utworzył ścieżkę na mym policzku.
Niespodziewanie wszedł we mnie, pisnęłam i próbowałam złączyć nogi.
Louis był wyraźnie rozbawiony, poruszał się miarowo, w górę i w dół. 
Na początku sprawiało mi to ból, ale z czasem zdołałam się przyzwyczaić i czerpać korzyści. 
- Szybciej. - wyszeptałam, wodziłam dłońmi po jego plecach, jakby upewniając się, że cały jest mój. 
- Tęskniłem za tobą.
- Ja za tobą też.
Czułam, że szczyt jest już blisko.

 ___________________________________

Hej :>

Rozdział po dwóch tygodniach, ale chyba było warto, co?

Nie cierpię pisać "tych" scen, więc wychodzą mi kiepsko, wybaczcie.

Ahmm ... no tak.

Jestem zła, oj zła. 

Zacytuję anonima: "specjalnie drugi tydzień bez rozdziału"

Masz rację! To moja ulubiona rozrywka na nudne dni, wejdę i powiem "a ni chuja, znowu nie dodam, ale będą mieli miny!"

Pojebało cię? Pomyśl czasem :))))

Dziękuje za dużo propozycji książek, z czego 3/4 już czytałam XDD

Nieważne, czekam na wasze opinię.

Paa.