Rozdział 5

Przetarłam zaspane oczy i uniosłam się na łokciach. Rozejrzałam się, a  niepokój wdarł się do mojego umysłu. To nie jest mój pokój, a co gorsza nie mój dom! Próbowałam odtworzyć zdarzenia ubiegłej nocy. Impreza, Nate i Louis.... O mój boże jestem u niego w domu!! Z prędkością światła zeskoczyłam z łóżka i wyszłam z pomieszczenia. Przed sobą ujrzałam długi korytarz prowadzący na niższe piętro. Odwróciłam głowę, aby przejrzeć się w lustrze. Wczorajsze ubrania, za kołtunione włosy, coż...nie prezentowałam się najlepiej.Będąc już na dole próbowałam wyłapać jakikolwiek dźwięk w domu. Na marne. Oni jeszcze śpią? Czy może zostawili mnie samą...ciekawość wzięła górę i postawiłam pierwszy krok ku salonowi. Wsunęłam do pokoju jedynie głowę. Pusto.

-Już wstałaś ślicznotko - podskoczyłam przerażona. Kto normalny skrada się do ledwo znanej mu dziewczyny?! Poczułam jak moje poliki oblały się rumieńcem. W dyskretny sposób zasłoniłam włosami twarz, aby Zayn nie był w stanie zauważyć czerwonych plam
symbolizujących zawstydzenie.

- Jak widać - odrzekłam oschle

- Louis pojechał coś załatwić, powinien tu być za niedługo - posłał mi jeden z najpiękniejszych uśmiechów na świecie. Otrząśnij się Cassie!

- Coś? Zresztą nieważne, ja już  się zbieram. - odwróciłam się i skierowałam w stronę drzwi frątowych. Przyspieszyłam kroku, jedyne czego teraz chciałam to wyjść z tego domu! Pociągnęłam za klamkę i sekundę później stałam głową na klatce piersiowej Louisa. Kurde...ale on wysoki! Spuściłam wzrok na buty i odsunęłam się. Byłam tak blisko jego torsu, że bez najmniejszego problemu widziałam wszystkie pięknie wyrzeźbione mięśnie prześwitujące przez biały podkoszulek. Ehh...dlaczego ktoś tak okrutny musi jednocześnie być niewyobrażalnie seksowny.

- Idziesz już? - jego zimny głos przywołał mnie na ziemię - to dobrze, mam dużo pracy.. - Dupek.

- Tak, cześć -odpowiedziałam w podobny sposób do niego i opuściłam rezydencje.

Chodziłam po okolicy szukając jakiegokolwiek przystanku autobusowego...na marne. Wygląda na to, że czeka mnie spacerek. Przysięgam, że kiedyś zabije tego sukinsyna!

*

- Cassie! O mój boże! Żyjesz! - Abbie wtuliła się we mnie nie czekając, aż wejdę do domu. 

- Czemu mam nie żyć? - spytałam lekko rozbawiona i minęłam próg. Rozebrałam się i bez skrępowania kontynuowałam rozmowę w samej bieliźnie.

- Szukałam cię wczoraj! Nie wróciłaś do domu, myślałam, że coś ci się stało!

- To ty mnie wczoraj zostawiłaś, po za tym ... byłam w bezpiecznym miejscu. - posłałam jej pocieszający uśmiech i ruszyłam do swojego pokoju.

Wyciągnęłam z kieszeni komórkę sprawnie odblokowałam ekran. Proszę proszę ...ile powiadomień! Popatrzmy ... pięć nieodebranych połączeń od Abbie, kilka wiadomości od Abbie i .. od nieznanego numeru? Kliknęłam w białą kopertę, a po chwili ukazała mi się treść wiadomości. 

________________________________________________________

Nadawca : Numer nieznany

Odbiorca : Cassie

Przepraszam za Louisa. Ma teraz dużo kłopotów. Na pewno nie chciał cię wyrzucić.

                                                                                  Zayn.

_________________________________________________________________________

No i po co on mi to pisze? Każdy kto zna Tomlinsona wie, że właśnie to chciał zrobić, wyrzucić mnie. Po za tym, skąd ma mój numer? Czy jestem z nimi aż tak blisko? To wszystko zaczyna mnie co raz bardziej przerażać! Muszę to wszystko przemyśleć. Czas na prysznic!

~Louis~

  Chwyciłem najbliżej stojący wazon i rzuciłam nim o ścianę. Naczynie roztrzaskało się na małe kawałki wydając przy tym dużo hałasu. Zayn chwycił mnie za ramiona i obrócił w swoją stronę.

- Uspokój się! Tak nic nie załatwisz! - wycedził przez zaciśnięte zęby.  -czego się dowiedziałeś?

- Miałeś rację, wrócił do miasta. Jeszcze z nim nie rozmawiałem, ale podobno zbiera ekipę.

- Poradzimy z tym sobie! Pamiętaj, to ty jesteś mistrzem! - zderzyliśmy się głowami w przyjacielskim geście.

- Musisz uważać na Cassie. - poinformował mnie

- Co ona mnie interesuje?! - oddaliłem się od niego i skrzyżowałem ręce na piersi

- Nie wiem jakie są wasze relację, ale znasz Simona! Będzie chciał skrzywdzić każdego kto ma z tobą związek.  Zacisnąłem pięść na myśl, że coś mogłoby się stać tej kruchej istocie. Przestań Tomlinson! To nic nie znacząca dziewczyna, nie powinna cię interesować.

- Co powinien zrobić? W związku z nią....

- Najlepiej unikaj jej ...przynajmniej przez najbliższe dni, nie daj mu pretekstu. Nie zobaczy was razem, nie będzie wiedział, że coś was łączy. -wstałem z kanapy i udałem się do samochodu.

- Louis! Nie rób niczego głupiego! Jedna wpadka i idziesz siedzieć, nie zapominaj o tym.

Odpaliłem silnik z piskiem opon odjechałem. Zaparkowałem pod domem naprzeciwko. Światło w jej pokoju nadal się paliło. Dlaczego ona nie chodzi spać o normalnych porach?! Wytężyłem wzrok w poszukiwaniu jej postaci. Jest. Stoi przy lustrze. Poczułem ulgę wiedząc, że nic jej nie jest. Obserwowałem ją jeszcze przez chwilę, a następnie odjechałem. Tuż po zmianie biegu puściłem się prosto na stary tor. Potrzebuję chwili relaksu.

3 ... 2.....1 ... START! Ruszyłem zostawiając po sobie jedynie kłęby dumy i czarne ślady na drodze. Zawrotna prędkość - to kocham. Po trzech kółkach dookoła toru, zahamowałem w piskiem opon i opuściłem samochód. Głuchą ciszę przerwała seria oklasków zza moich pleców. Odwróciłem się nagle ... to jednak on.

- Brawo, nadal jesteś królem! - zaśmiał się gorzko i pochylił się w udawanym ukłonie. Nie wkurwiaj mnie!  - jesteś bardzo przewidywalny. Nie powiem, ładna ta dziewczyna, szczęściarz z ciebie Tomlinson - napiąłem mięśnie widząc pęk zdjęć przestawiających Cassie.

- Ona nie ma z tym nic wspólnego! Nic dla mnie nie znaczy! - chwyciłem go za koszulkę i przyparłem do maski samochodu.

- Obserwuję cię dłużej niż ci się wydaję i doskonale wiem, że ci na niej zależy. Widujesz się z nią codziennie ..coś mi to przypomina, tobie też? Tak samo było z Kath. Na dźwięk jej imienia coś we mnie pękło, tak dawno go nie słyszałem. 

- Kath była moją dziewczyną, Cassie nie, zostaw ją! 

- A więc ma na imię Cassie? Cudnie. - puściłem go na ziemie - do zobaczenia Louis.

Zostawił mnie samego z kotłującymi się myślami.

_________________________________________________________

Dziękuje za 18 komentarzy pod poprzednim. 

Jak wiecie wyjeżdżam do Londynu, ale postaram się dodać jeszcze jeden rozdział.

Pojawiła się zakładka "Pytania do bohaterów" - możecie tam zadawać pytania, a postacie opowiadania na nie odpowiedzą ;)

Kolejna sprawa, w opowiadaniu pojawiły się dwie nowe postacie ( Kath i Simon ) - zostaną one dodane do zakładki "Bohaterowie" 

Sprawdzajcie na bieżąco aktualności.

Czytasz = komentujesz.

 min. 16 komentarzy.